Oorspronkelijk werd de Vlaamse Koehond gebruikt als kuddedrijver, als trekhond en als Karnhond. De modernisering van de uitrusting van de boerderijen heeft het aanvankelijk gebruik van de Vlaamse koehond gewijzigd en vandaag is hij vooral een bewaker van eigendommen en hofsteden, een verdedigings- en een politiehond. Door zijn lichamelijke aanleg, geschikt gedrag en uitnemende kwaliteiten op gebied van reukzin, initiatief en intelligentie, kan hij ingezet worden als speur en verbindingshond en tegen wildstroperij.
Groep 1 : Herdershonden en Veedrijvers ( uitgenomen Zwitserse veedrijvershonden).
Sectie 2 : Veedrijvershonden (uitgenomen Zwitserse veedrijvershonden). Met werkproef.
De vlaamse Koehond is, zoals blijkt uit zijn naam, afkomstig uit Vlaanderen, zowel Belgisch als Frans Vlaanderen, twee landstreken die door geen enkele natuurlijke grens worden gescheiden.
De Vlaanderse koeien of veedrijvers, die goede honden nodig hadden om hun kudden te drijven, selecteerden de honden waarover ze in hun streek beschikten enkel en alleen op hun gedrags en hun lichamelijke kwaliteiten, die onze huidige Vlaamse Koehond van hen hebben geërfd.
Algemene voorkomen
Subkortlijnig. Het lichaam kort en gedrongen, de ledematen sterk en goed gespierd. De Vlaamse Koehond maakt een indruk van kracht, maar zonder plompheid. De Vlaamse Koehond zal in stand in zijn natuurlijke houding gekeurd worden, zonder fysiek contact met de voorbrenger.
Belangrijke verhoudingen
Gedrag / Karakter
De Vlaamse koehond heeft het kalme en bezonnen karakter van een wijze durver. Zijn vurige blik getuigt van intelligentie, energie en onverschrokkenheid. De Vlaamse Koehond moet zijn geschiktheid als werkhond absoluut behouden. Alles wat hieraan afbreuk doet moet bestraft worden.
Hoofd
Heeft een massief voorkomen, wat nog wordt versterkt door de baard en de snor. Het staat in juiste verhouding tot het lichaam en de schofthoogte. Het blijkt bij betasting goed gebeiteld te zijn.
Schedelgedeelte
goed ontwikkeld en vlak, iets minder breed dan lang. De bovenlijnen van de schedel en de snuit zijn evenwijdig. De voorhoofdsgroeve is nauwelijks gemarkeerd.
Stop
weinig afgetekend, door de opstaande wenkbrauwen duidelijker zichtbaar, wat meer schijn is dan werkelijkheid.
Snuitgedeelte
Neus: vormt het einde van de snuit in een licht convex uitlopende belijning.. De neus moet goed ontwikkeld zijn, de randen afgerond, de kleur altijd zwart. De neusgaten zijn goed geopend.
Snuit
Breed, krachtig, benig, het bovenprofiel rechtlijnig, naar de neus toe versmallend, maar nooit puntig. De lengte moet korter zijn dan die van de schedel, in een verhouding van twee tot drie. De omtrek, juist onder de ogen gemeten, is ongeveer gelijk aan de hoofdlengte.
Lippen
Goed aangesloten en sterk gepigmenteerd.
Kaken en tanden
De kaken moeten krachtig zijn en even lang. De tanden zijn sterk, gezond, wit en regelmatig ingeplant. Schaargebit of tanggebit. Het gebit moet volledig zijn.
Wangen
Vlak en droog, de jukbeenuitsteeksels weinig uitkomend.
Ogen
Frank en energiek van uitdrukking, noch uitpuilend, noch in de oogkassen verzonken. De vorm is licht ovaal en horizontaalgericht. De kleur moet zo donker mogelijk zijn ten opzichte van de vachtkleur. Lichte ogen en ook verwilderde blik moeten streng bestraft worden. De oogleden zijn zwart, zonder sporen van pigmentverlies. De bindvliezen mogen nooit zichtbaar zijn.
Oren driehoekig gecoupeerd
Goed recht opstaand gedragen, hoog aangezet en zeer beweeglijk; een snit in verhouding tot de omvang van het hoofd wordt aanbevolen.
Niet gecoupeerde oren
Plaatsing : hoog aangezet, boven de ooglijn, de oorschelpen verticaal neerhangend. De klapvouw mag niet hoger komen dan het schedeldak.
Vorm en dracht
Halflang, in de vorm van een gelijkzijdige driehoek, licht afgerond aan de punten, vlak tegen de wangen vallend, behalve de lichte verheffing boven de ooraanzet; niet geplooid of gedraaid; in verhouding tot de grootte van het hoofd: met glad haar bedekt.
Hals
Moet goed uitkomen en voldoende opgericht zijn , Sterk , gespierd, naar de schouders toe geleidelijk verbredend, de lengte iets minder dan de hoofdlengte. Forse en licht gewelfde nek . Geen keelhuid.
Romp
Krachtig, gedrongen en kort. Bovenbelijning : bovenlijn van rug en lendenen horizontaal, strak en stevig.
Schoft
Licht uitkomend
Rug
Kort, breed, gespierd; moet buigzaam zijn, zonder schijn van zwakte.
Kruis
Moet zoveel mogelijk de horizontale ruglijn voortzetten en onmerkbaar overgaan in de ronding van de dijen. Breed zonder overdrijving bij de reu, meer ontwikkelt bij de teef. Een afvallend of afgeslagen kruis is een zware fout.
Borst
Breed en goed diep tot aan de ellebogen; mag niet cilindrisch zijn . De eerste ribben zijn licht gewelfd de andere gerond en sterk naar achteren hellend, waardoor de gewenste borstlengte wordt verkregen. Vlakke ribben worden zwaar bestraft. De afstand tussen het voorste gedeelte van het borstbeen ( handvat) en de laatste en de laatste rib moet groot zijn, ongeveer 7/10 van de schofthoogte.
Onderbelijning
Stijgt vanaf de onderborst zeer licht naar de buik toe, die weinig opgetrokken is. De flanken moeten kort zijn, vooral bij de reu.
Staart
De relatief hoog aangezette staart bevindt zich in het verlengde van de ruggengraat. Sommige honden worden staartloos geboren en mogen hierom niet bestraft worden. De staart moet gecoupeerd worden binnen de week na de geboorte, waarbij twee of drie staartwervels behouden blijven. Een natuurlijke of gave staart is toegelaten in landen waar caudectomie (couperen) verboden is . In Nederland is het ook verboden sinds 1 september 2001.
Ledematen
Voorste ledenmaten
Totaalbeeld: de voorste ledematen zijn zwaar van bot en goed gespierd. Ze zijn volkomen recht en van voren gezien evenwijdig.
Schouders
Betrekkelijk lang, gespierd, niet overladen en matig schuin. Het opperarmbeen en het schouderblad zijn ongeveer even lang.
Opperarmen
Matig schuin.
Ellebogen
Goed tegen het lichaam en parallel; uitdraaiende of aangedrukte ellebogen, zowel in natuurlijke stand als in actie, zijn fouten
Onderarmen
Moeten zowel van opzij als van voren gezien volkomen recht zijn, evenwijdig met elkaar en loodrecht op de grond. Ze zijn goed gespierd en sterk van bot.
Polsen
Volkomen in het verlengde van de onderarmen. Enkel het haakbeentje achteraan de pols (carpus) steekt uit. Sterk bot
Voormiddenvoeten
Sterk van bot, tamelijk kort, zeer weinig naar voren hellend.
Voorvoeten
Kort, rond en compact, noch naar binnen, noch naar buiten gericht. De tenen moeten goed gesloten zijn en gewelfd, de nagels sterk en zwart. De voetzolen zijn dik en hard,
Achterste ledematen
Totaalbeeld: krachtig, met uitgesproken bespiering, goed loodrecht en van achteren gezien volkomen parallel. Moeten duidelijk in dezelfde vlakken bewegen als de voorste ledematen.
Dijen
Breed, goed gespierd, in evenwijdige richting met het mediaanvlak van het lichaam. Het dijbeen noch te recht, noch te schuin. Het achterdeel goed laag, gevleesd en stevig.
Knie
Bevind zich duidelijk op een denkbeeldige lijn vanuit het hoogste punt van de heupen( darmbeenkam)loodrecht op de grond.
Onderschenkels
Matig lang, goed gespierd, niet te recht, noch te hellend.
Sprongen
Eerder laag bij de grond, breed, goed strak. In stand, van achteren gezien, recht en volkomen evenwijdig. In actie mogen ze noch naar binnen, noch naar buiten afwijken van de as van de ledematen.
Achtermiddenvoeten
Robuust en droog, eerder cilindrisch, loodrecht op de grond in natuurlijke stand. Zonder wolfsklauwen Achtervoeten : rond, stevig, de tenen goed gesloten en gewelfd, met sterke en zwarte nagels. De voetzolen dik en hard.
Gangwerk
De Vlaamse koehond moet in zijn geheel harmonisch geproportioneerd zij, teneinde een vrij, ongedwongen en fier gangwerk mogelijk te maken. De stap en de draf zijn de gewone gangen, alhoewel er eveneens telgangers te zien zijn. Bij de gewone draf stapt de Vlaamse koehond in ( de afdrukken van de achtervoeten komen precies in die van de voorvoeten van dezelfde zijde)
Huid
Vast aansluitend, zonder overdreven losheid. De randen van de lippen en de oogleden altijd zeer donker.
Vacht
Vachtsoort: zeer overvloedige vacht. Het dekhaar vormt met het lichte onderhaar een beschuttende bekleding die perfect is aangepast aan de aan de plotse klimaatwisselingen van de streek van herkomst van het ras. Het haar moet ruw aanvoelen. Droog en mat zijn, niet te lang of te kort (ongeveer 6 cm), licht warrelig, maar nooit wollig of gekruld. Het haar is korter op het hoofd en nagenoeg glad aan de buitenkant van de oren, waarvan de binnenzijde van de schelpen door matig lang haar is beschermd. De bovenlip moet een snor hebben en de kin bedekt zijn met een goed gevulde baard, wat aan het ras de zo kenmerkende stuurse uitdrukking verleent, De wenkbrauwen bestaan uit rechtopstaande haren, die de vorm van de wenkbrauwen accentueren, maar nooit de ogen verbergen. Bovenop de rug is het haar bijzonder hard en krassend. Het wordt iets korter op de ledematen maar blijft wel ruig. Vlak aanliggende haar moet vermeden worden, daar dit wijst op een gebrek aan onderhaar. Het onderhaar is onderwol, die bestaat uit fijne en dichte haren die onder het dekhaar groeien en samen met het dekhaar een ondoordringbare bekleding vormen.
Vachtkleur
De vacht van de Vlaamse koehond is over het algemeen grijs, gestroomd of zwartgevlamd (charbonne). Een volledig zwarte vacht is ook toegelaten, maar mag niet de voorkeur krijgen. De licht gekleurde, zogenoemde uitgewassen vachten, zijn niet toegelaten. Een witte ster op de voorborst wordt getolereerd.
Grootte en Gewicht
Schofthoogte: reuen 62-68 cm, teven 59-65 cm. Tolerantie : 1 cm naar beneden of boven. Voor beide geslachten is de ideale schofthoogte het gemiddelde van deze twee grensmaten, d.w.z. 65 cm bij de reuen en 62 cm bij de teven. Gewicht :reuen 35 – 40 kg, teven 27 -35 kg
Fouten
Elke afwijking van het bovengenoemde moet als een fout beschouwd worden, die bestraft wordt naargelang de ernst ervan.
Zware fouten
Eliminerende Fouten
Opmerking
In door de FCI officieel goedgekeurde Franse tekst werd als eliminerende fout ook de kleur “poivre et sel’ (peper en zout) vermeld. Om evidente redenen werd dit in de Nederlandse tekst weggelaten.
N.B.
De reuen moeten twee normale testikels hebben die volledig in het scrotum zijn ingedaald.